به گزارش فرهنگ امروز به نقل از مهر؛  دکتر کریم مجتهدی در مراسم آغاز سال تحصیلی جدید پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در سخنانی تجربیات خود را در قالب جملاتی شیوا به دانشجویان منتقل کرد و گفت: خوشحالم که در چنین جلسه ای حضور دارم. آغاز سال تحصیلی برای من جنبه موسیقایی دارد و به نوعی شور و شادی را در وجودم ایجاد می کند.

دکتر مجتهدی ادامه داد: خواهشی که از دانشجوها دارم این است که فرق یک دانشجو و معلم را بدانید! دانشجو درس می خواند و آخر فصل تحصیلی قبول می شود اما معلم مردود می شود و باید سال دیگر هم در آن کلاس بماند! از اینرو من خودم را دانشجو می دانم و به دانشجویی اعتیاد دارم.

عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گفت: برخی دانشجوها می گویند از درس خوششان نمی آید و به دنبال مدرک هستند اما آیا استادان ما هم واقعا استاد هستند؟! آن استادانی که در دوران دبستان و دبیرستان داشتیم و فقط هدفشان درس و آموزش بود کجا هستند؟ متاسفانه برخی استادان می خواهند شهرت اجتماعی پیدا کنند و بروند.

مجتهدی اضافه کرد: از طرف دیگر برخی می پرسند، چرا دانشگاه های ما اعتبار ندارد؟ وقتی از مشکلات حرف می زنند مشکلات ساختمان و فیزیک دانشگاه به میان می آید اما محتوا یعنی چه؛ شوق و ذوق یعنی چه؛ شعف یادگیری و زحمت کشیدن برای علم یعنی چه؟ باید به صراحت به دانشجو گفت که دانشگاه باید شروعی باشد برای یادگیری.

وی یادآور شد: همانطور که خداوند به انسان دست و پا هدیه کرده، ذهن و عقل هم هدیه کرده است. عقل بدون یادگیری از بین می رود. عقل اکتسابی و زایشی است. این نکته را جوان ها ابتدا نمی دانند. آنچه را که باید بر اساس استعداد اولیه بفهمیم یادگیری ماست و موضوع فوق العاده مهمی است.

این استاد فلسفه خاطرنشان کرد: در مجموع زندگی یعنی یادگیری. کسی که یاد نمی گیرد یعنی مرده است. وظیفه بسیار بزرگی که ما انسان ها نسبت به خودمان داریم، صیانت از ذهن و عقل مان است. عقل مان نباید به چشم مان باشد و باید رشد کند.

وی گفت: به خودتان بگویید دانایی حق من است و نمی خواهم قبل از فراگیری دانش بمیرم. البته ساده هم نیست و خیلی زحمت دارد اما توجه کنید حق و حقوق اجتماعی کسی که جهل ایجاد می کند، ظلم است و کسی که علم ایجاد می کند، عدالت می آورد.

مجتهدی تاکید کرد: شاید بنده آرمانی فکر می کنم اما دانشجو باید همت داشته باشد، ابتکار به خرج دهد و فقط تقلید و مصادره به مطلوب نکند. اینطور نباشد که دانشجو باب میل استاد و خوش آمد معلم تحقیق کند.